Στο Σώμα Ακριτών, για 26 και μισό χρόνια τώρα, είχαμε στόχο να φτιάχνουμε νέους με ιδανικά και ποιότητα. Νέους που να αγαπούν την φύση και να είναι ενεργοί πολίτες. Το αποκορύφωμα των προσπαθειών μας ήταν πάντα η κατασκήνωση. Και εννοούμε την αληθινή κατασκήνωση όπου διαβιώνουμε σε αντίσκηνα και όχι σε δωμάτια, μαγειρεύοντας στη φωτιά και εξερευνώντας τα βουνά και τα δάση.
Διότι η κατασκήνωση είναι από τη μια, ο καλύτερος τρόπος να ζήσουμε τη φύση, να αναπνεύσουμε οξυγόνο, να ηρεμήσει το μυαλό μας, μακριά από την καθημερινότητα της πόλης, τις πολλές οθόνες των κινητών, των κομπιούτερ και των τηλεοράσεων και γενικά την ανθυγιεινή ζωή.
Από την άλλη, στην κατασκήνωση ενισχύονταν όλες οι προσπάθειες που κάναμε στη διάρκεια της χρονιάς. Τα παιδιά πρέπει να αποκτήσουν ομαδικότητα και να συνεργαστούν με τ’ άλλα παιδιά για να στήσουν τα αντίσκηνα τους, να βολευτούν σ’ αυτά, να οργανώσουν τη ζωή τους χωρίς τους γονείς τους που συνήθως φροντίζουν για τα πάντα… Μαθαίνουν να βοηθούν το ένα το άλλο, σε μια εποχή όπου το μόνο που τα μαθαίνουμε εμείς οι γονείς τους είναι «να σπουδάσεις», «να πετύχεις», «να γίνεις ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής», « να χορεύεις τέλεια» και όχι «να νοιάζεσαι για τους άλλους», «να έχεις φίλους και όχι… friends», «να είσαι κοινωνικός», «να προσφέρεις στο συνάνθρωπο αλλά και τον τόπο σου».
Μαθαίναμε όμως κι άλλα στην κατασκήνωση… Σαν βγαίναμε στα βουνά για πορεία, τα παιδιά μαθαίναν πως ποτέ δεν προσπερνούμε ο ένας τον άλλο. Αν για οποιοδήποτε λόγο κάποιος σταματούσε, τότε όλη η ομάδα σταματούσε. Γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσουμε πίσω κάποιο μέλος της ομάδας μας! Είναι πολλά τα οφέλη από τη συμμετοχή σε μια δυνατή κατασκήνωση και είναι κρίμα όταν τα παιδιά χάνουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν.
Μέσα λοιπόν από την αγάπη μας για την φύση, το Ακριτικό πρόγραμμα προσπάθησε, όλα αυτά τα χρόνια, να εμφυσήσει στα παιδιά έννοιες όπως ομαδικότητα, συνεργασία, αληθινή φιλία, αλτρουισμός και προσφορά. Εν έτει 2024 το… αντιλαμβανόμαστε πως με τέτοια… μυαλά, είμαστε πλέον ντεμοντέ. Μολονότι είναι φανερό πως όχι μόνο το παιδιά μας, αλλά κι εμείς οι γονείς, υστερούμε σ’ αυτά, εντούτοις η κυπριακή κοινωνία δίνει πλέον περισσότερη σημασία σε άλλα πράματα…
